het begin van een spookverhaal

In december 1992 belde een vriend me ’s avonds op… Of ik een toneelstuk wilde schrijven voor een collega van zijn vriendin. De vraag was eerst aan hem gesteld, maar hij wilde het niet doen. Toevallig kende hij iemand die er vermoedelijk wel oren naar had. Ik dus.

Ik bedacht een verhaal dat was gebaseerd op een krantenartikel dat ik enkele weken eerder had gelezen. Een man in de staat New York had een huis gekocht dat een spookhuis bleek te zijn. Hij is naar de rechter gestapt om de koop ongedaan te maken. Eis werd toegewezen, omdat de rechter vond dat de verkoper had moeten zeggen dat het er spookte.

Op de avond van de 16de december in 1992 zat ik naar tv te kijken, Turkije – Nederland. Ik heb de wedstrijd gelaten voor wat hij was en ben gaan nadenken over het toneelstuk dat ik zou gaan schrijven. Twee vrouwelijke hoofdpersonen, want de actrices waren vrouwen, vriendinnen van elkaar. Meer dan twee personen heeft een schrijver niet nodig, zo heeft Annie M.G. Schmidt ooit gezegd. Met twee personen heb je al een verhaal.

Op de achtergrond bouwde het Nederlands elftal gestaag aan een keurige overwinning – het ging grotendeels langs me heen. Ik was in september dat jaar afgestudeerd aan de lerarenopleiding, tijd en energie genoeg. Binnen twee uur kreeg het verhaal vaste vorm.

Nadat het contract was getekend, ben ik aan het werk gegaan. Het bleek makkelijker dan ik dacht. Tijdens het schrijven, had ik voortdurend een blues-cd aanstaan. Het zorgde voor een lekkere broeierige sfeer en nog steeds heb ik muziek aanstaan als ik bezig ben. Voor het einde van het toneelstuk gebruikte ik de filmmuziek uit Basic Instinct. Ook zeer sfeervol…

Op 14 mei 1993 was ik klaar. De originele tekst ligt nog in mijn bureaula. Vergeelde bladzijden. Een kopie van het contract. Alles ligt er nog.

Ik was destijds al van plan een boekbewerking te gaan maken, maar heb dat heel lang laten liggen. Voorjaar 2008 (inmiddels had ik ook het grootste deel klaar van wat inmiddels “Het Huis Met De Kristallen Toren” heet), onderweg naar huis, terwijl er een fris voorjaarszonnetje wegzakte achter de flatgebouwen in Kanaleneiland, schoot me de eerste zin te binnen:

DIT IS EEN SPOOKVERHAAL

Inspiratie is een merkwaardig fenomeen. De vier woorden bleven in mijn hoofd hangen. Ik ben achter mijn laptop gaan zitten en heb de openingszin getypt. De rest ging bijna vanzelf. Het boek zou uiteindelijk ‘De Duivel Van Taxandrië’ gaan heten.

Het korte verhaal getiteld ‘Gaia’, is uit het tweede boek dat ‘Lady Euscorpia’ is gaan heten.

https://jhmsmies.com/2013/06/01/de-duivel-van-taxandrie/